Pomander – to wykonywany już od czasów starożytnych nieduży przedmiot, przybierający kształt najczęściej jabłka, gruszki bądź orzecha włoskiego. Pomander służył do przechowywania wkładu zapachowego i był wykorzystywany jako element biżuterii. Bardzo często były to złote lub srebrne, pięknie zdobione kamieniami szlachetnymi i perłami małe dzieła sztuki jubilerskiej. Ich posiadania stanowiło również o statusie społecznym właściciela. Nazwa pochodzi z języka francuskiego i oznacza pachnące jabłko. Pomandery wykonywane były w taki sposób, aby w środku można było umieścić substancję zapachową taką jak ambra, piżmo czy cywet. Z czasem ich budowa ewoluowała w stronę konstrukcji z otwieranymi segmentami, dzięki czemu jeden pomander mógł mieścić kilka różnych zapachów. Po jednym na każdy segment. Noszone były na długich łańcuszkach, otaczających talię. Z pomanderów korzystały głównie bogate warstwy społeczne, działo się tak ponieważ ceny substancji zapachowych dorównywały cenom złota. Biedniejsza część społeczeństwa korzystała w tym celu z woreczków wypełnionych ziołami i kwiatami. Ze względu na swoje zastosowanie, pomandery bardzo pomagały zwalczać przykre i nieprzyjemne zapachy – wydzielane z pomandera zapachy maskowały smród. Korzystanie z pomanderów naiwnie zalecali też średniowieczni lekarze, jako skuteczne lekarstwo na morowe powietrze czyli na epidemię dżumy.
« Wróć do listy pojęćPomander
« Back to Glossary Index